speciaal voor Anke en Esther.

tja waarom deze titel.
ik was afgelopen zaterdag avond met die 2 aan het Skype, en ze vonden dat ik te weinig op mijn blog zette. ze willen wekelijks verslag, naja daar heb ik geen tijd voor natuulijk.

hier weer een update dan maar.
altijd als ik begin kijk ik in mijn agenda en mijn foto lijst om te zien wat ik zoal weer gedaan heb. intussen heb ik al 1222 fotos gemaakt. woow.

mijn vorige verslag ging over mijn dushi. wat was het weer wennen dat hij weg was. ik heb nu weer mijn ritme terug.

naast het vele werken heb ik natuurlijk ook weer leuke dingen gedaan. over het werk kan ik natuurlijk niet veel vertellen ivm beroeps geheim, maar geloof mij ik werk hier ook gewoon.

ochtendje wakeboarden, weinig wind vlakke zee, wat willen we nog meer. het ging lekker, paar keer flink gevallen, met zelfs zo hard dat mijn board in mijn hoofd hakte, maar goed geen flauwe kul van een beetje bloed ga je niet dood, dus gewoon opstaan en verder gaan.
tot de volgende dag, spierpijn niet normaal. en 2 dagen later ging ik natuurlijk weer kite surfen, nog meer spierpijn.
met kite zit ik even in een dipje het ging niet zo lekker maar dat hoort er bij zeggen ze, ik ben hard op het koraal terecht gekomen waarbij mijn 2 benen er vereselijk uitzagen met bloedende schaaf wonden, dus nu heb ik van die lelijke benen met bruin en wit. whahha.
van de week ga ik weer hopelijk lukt het dan weer, want opgeven dat doe ik zeker niet, het is veelste leuk.

nou hier komt het mijn 1e avontuur met de air ambulance.
je moet ingewerkt worden dus je gaat als 3 vpk mee. als er een arts mee moet dan gaat hij in jou plaats ivm gebrek aan plaats in het vliegtuig, dit was al een paar keer voorgekomen dat ik dus niet mee kon.
mijn 1e vlucht, een stabiele patient naar curacao overvliegen. het was een ander vliegtuig als ons Eigen want die was kapot. dit was een klein propeller vliegtuigje. op de heen weg zat ik bij de patient, op de terug weg mocht ik naast de piloot zitten.
de volgende dag had ik ook weer dienst, en ja hoor er moest naar Columbia gevlogen worden, hier gaat altijd een arts mee, mee dus ik zag mijn kans weer voor bij gaan. maar de dokter zei dat ik ook als 2e nurse mee mocht, dus in overleg met andere collega ging ik mee. nu weer in een ander vliegtuig. op de luchthaven daar een heerlijke hamburger gegeten, want die hebben ze hier op Bonaire niet.
het is bijna 2 uur vliegen dus je bent wel even onder weg, ook vaak moet je met je patient mee naar het zkh omdat ze ambulance geen spuitenpompen gebruiken, dan duurt de rit nog langer je moet door een begpas naar het zkh. dit was nu niet aan de orde, we hadden onze spuitenpomp omgezet in een medicatie infuus.
afgelopen week heb ik ook veel vergaderingen gehad, waardoor ik bijna 50 uur heb gewerkt.

nou 10 feb al weer, mijn zus zit in het vliegtuig onder weg naar Bonaire, hopi blij dat ze komt, ik heb ze al 5 maanden niet gezien.

tot snel weer.

gr flight nurse mandy